Speltherapie is een vorm van psychotherapie waar de therapeut spel gebruikt als middel om kinderen te begrijpen en verder te helpen.
Spelen is voor kinderen een veilige en natuurlijke manier om de wereld te ontdekken, om gevoelens te uiten en te verwerken. Spel is de taal van het kind. De speltherapeut stimuleert het kind om uit te spelen waar het mee zit. Tijdens de eerste fase van de therapie wordt er vooral geobserveerd door de speltherapeut. Met die observaties kan er in overleg met ouders/verzorgers een concreet behandel doel worden gevormd. Tijdens de volgende fase wordt er in de spelsessies met het kind aan de doelen gewerkt. Tussentijds vinden er evaluaties plaats met ouders en kind. Is een doel behaald dan is het tijd om af te sluiten en afscheid te nemen. Speltherapie helpt een kind om een oplossing te vinden voor dat wat niet goed liep. En helpt ouders om hun kind beter te begrijpen en handvaten te krijgen in wat het kind nodig heeft.
Wanneer speltherapie?
Soms raakt een kind in de knel. Kinderen uiten dit meestal door gedrag:
- ze zijn prikkelbaar
- maken snel ruzie
- zijn teruggetrokken
- of juist drukker dan normaal
- slapen slecht
- hebben onverklaarbare buikpijn of hebben een andere lichamelijke klacht
- plassen weer in bed
- huilen snel en veel
- dromen angstig
- kunnen zich moeilijk concentreren
- of zijn faalangstig.
Speltherapie kan dan helpen weer uit de knel te komen zodat het kind zichzelf weer kan zijn.
Hoe gaat het in zijn werk?
Ouders/verzorgers kunnen zelf contact opnemen met de speltherapeut. Zij kan aangeven of er een verwijs brief nodig is. Verblijft het kind in een instelling dan zal de verwijzing daar plaatsvinden.
De speltherapeut maakt kennis met de ouders/verzorgers en het kind zelf. In overleg met de ouders vindt contact plaats met school, naschoolse opvang en eventuele andere hulpverleners van het kind.
De speltherapeut bekijkt, samen met de ouders/verzorgers, aan welke doelen er gewerkt kan worden en stelt na een aantal spelobservaties een behandelplan op. Omdat een goede samenwerking met de ouders/verzorgers een positieve invloed heeft op het verloop van de therapie, is regelmatig contact belangrijk.
De therapie wordt afgebouwd als het kind zonder therapeutische hulp verder kan of als andere hulp nodig is.